Yazan : Cengizhan Özen
Yıllar önce, şu an ailemin oturduğu mahalleye ilk taşındığımız günler. 3-5 sokak ötede cenaze var, komşularla beraber babam da namaz, defin sonrası, cenaze evine başsağlığına gider. Aslında deli, dolu bilinen ama bir o kadar da yufka yürekli olan babam cenaze sahiplerinin durumunu görünce, dayanamayıp oturduğu yerde ağlamaya başlar. Ziyaretçiler girip çıkarken, kalabalık arasında “mahallenin delisi” olarak bilinen vatandaş da dalar içeriye. Aralardan sıyrılıp gelip babamın yanına oturur.
Nihayet dayanamaz babama döner ;
”sen kimsin ?”,
Babam adını söyler gözyaşlarını silerek,
“ölen senin neyin olur?”,
“birşeyim değil”
Der babam
“ailesini ağlar görünce dayanamadım”,
Camdan dışarıya doğru bakar bizim deli, sonra babama döner
“sen deli misin?”
Der
“elalemin ölüsüne ağlıyorsun“...
T. +90 282 717 0429